Uczestnicy Konferencji Przedzjazdowej PZD okręgu mazowieckiego wyrażają głębokie zaniepokojenie wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego, który dokonując w sposób niezrozumiały i daleko odbiegający od rzeczywistości interpretacji prawnej, czym jest altana znajdująca się w rodzinnym ogrodzie działkowym, doprowadził do sytuacji szkodliwej społecznie. Żywimy uzasadnioną obawę, że poprzez ten wyrok tylko krok dzieli nas od tego, by nadzór budowalny zażądał od działkowców rozbiórki kilkuset tysięcy altan zbudowanych w ciągu 115-letniej historii ogrodnictwa działkowego w Polsce. Orzeczenie NSA sprowadziło niemal każdy z tych obiektów do poziomu samowoli budowlanej, uzależniając tym samym blisko milion działkowców od decyzji uznaniowej urzędników, którzy mogą żądać rozbiórki tychże altan.
Nigdy dotąd nie zdarzyło się, by władza sądownicza ingerowała tak szczegółowo, określając konstrukcje i materiały, z jakich rzecz powinna być wykonana. Czyż orzeczenie to nie stoi w sprzeczności, nie tylko ze zdrowym rozsądkiem, ale także z wolą ustawodawcy, który zwiększył w nowej ustawie działkowej dopuszczalną powierzchnię tychże budowli działkowych. Ażurowe ściany kojarzą się bardziej z ogrodową wiatą, czy tarasem wypoczynkowym, niż z budynkiem, którego głównym celem jest ochrona działkowych narzędzi i ogrodowych plonów. Z całą pewnością nie o ażurowych ścianach myślał ustawodawca, gdy uznał za stosowne zwiększenie dopuszczalnej powierzchni altan. W czasie gdy projekt ustawy był konsultowany, ani Naczelny Sąd Administracyjny, ani żaden inny podmiot nie zwrócił uwagi na niepełność lub brak definicji altany i nie zasugerował, by taką stworzyć czy doprecyzować. Dopiero kiedy ustawa jest wdrażana w życie, określa się orzeczeniem NSA definicję altany.
Trudno nie odnieść wrażenia, że tak radykalne rozwiązania mają na celu zniechęcenie działkowców do przebywania na działkach, bo jakże chronić się przed deszczem w ażurowych altanach, jakie to w ogrodach działkowych chce widzieć NSA? Jak przechowywać bezpiecznie narzędzia i dobytek ? To okazja czyni złodzieja. Czymże zaś jest ażurowa ścianka jeśli nie okazją dla złodzieja? Jak wypoczywać na działce, gdy absurdalne i nieżyciowe wyroki dokładają działkowcom samych zmartwień i problemów.
Zastosowana definicja wzięta wprost ze słownika języka polskiego pozbawiona jest realizmu i tego, co najważniejsze – faktycznej użyteczności dla działkowców. Jest za to użyteczna dla innych grup interesu. Jakież to ułatwienie dla poniektórych, że altana stała się samowolą budowlaną, wszak za postawione niezgodnie z prawem obiekty, przypadku likwidacji, nie będzie się należała działkowcom żadna rekompensata. Tymczasem warszawskie ogrody trapione problemami związanymi z dekretem Bieruta i nieprzychylnością władz lokalnych stoją właśnie przed takim zagrożeniem – likwidacją. Czy zatem NSA nie uczynił prezentu gminom takim jak Warszawa, by nie ponosząc żadnych kosztów mogły one przejąć jakże cenne grunty. Likwidacja staje się wówczas nie problemem dla władz, a niezwykłą okazją i to wszystko dzięki orzeczeniu NSA. Obawiamy się, że to czego nie udało się dokonać politykom w dążeniu do likwidacji ogrodów, może udać się urzędnikom nadzoru budowlanego oraz gminom.
Uczestnicy Konferencji Przedzjazdowej PZD okręgu mazowieckiego w pełni popierają działania Krajowej Rady Polskiego Związku Działkowców, mające na celu zabezpieczenie praw i dobra działkowców.Za w pełni zasadne i konieczne uznajemy powołanie Komitetu Inicjatywy Ustawodawczej „STOP rozbiórkom altan”, który przygotował nowelizację Prawa budowlanego i innych ustaw w celu legalnego określenia definicji „altany działkowej” i jej rozwiązań architektonicznych. Potwierdzeniem wsparcia ze strony środowiska działkowców mazowieckich jest to, że nie uchylają się oni od zbierania podpisów pod obywatelską inicjatywą. Wierzymy, że razem, zjednoczeni pod sztandarem Polskiego Związku Działkowców wyjdziemy z tej batalii o altany zwycięsko.
Sekretarz Konferencji Przewodniczący Konferencji
Przedzjazdowej Delegatów Przedzjazdowej Delegatów
Okręgu Mazowieckiego PZD Okręgu Mazowieckiego PZD
Warszawa, dnia 21 sierpnia 2014 r.