Są bardzo dekoracyjną, zróżnicowaną pod względem pokroju i barw grupą roślin, które mogą być oryginalną ozdobą każdego ogrodu lub działki. Zazwyczaj nie mają dużych wymagań i zadowolą się przeciętną, przepuszczalną glebą. Nie zajmują wiele miejsca, nie potrzebują skomplikowanej pielęgnacji i można uprawiać je zarówno w gruncie, jak i w pojemnikach. Jakie trawy ozdobne można posadzić na działce?

Wymagania uprawowe traw ozdobnych

Większość gatunków traw nie ma dużych wymagań i do ich uprawy wystarczy uniwersalne i przepuszczalne podłoże – najlepiej jednak, by było ono dość  żyzne i utrzymujące wilgoć. Jeśli nie mamy na działce dość dobrej gleby, można w czasie sadzenia wsypać do dołka nieco lepszego, uniwersalnego podłoża (które łatwo zakupić w każdym sklepie ogrodniczym) lub zmieszać je z glebą macierzystą z działki. Warto także w czasie sadzenia (zarówno w gruncie, jak w donicach) na dnie rozsypać kilkucentymetrową warstwę drenażową, np. keramzytu lub drobnego żwir, dzięki czemu unikniemy kłopotu z zaleganiem wody i gniciem korzeni. To dobre rozwiązanie, szczególnie na glebach nieco cięższych, gliniastych.

W sezonie, w trakcie uprawy (szczególnie latem) należy regularnie podlewać rośliny, a dla lepszego wzrostu warto zasilać je uniwersalnymi (rozpuszczalnymi lub długo działającymi) nawozami mineralnymi przeznaczonymi do zasilania roślin ogrodowych (np. do traw albo do roślin zielonych).

Jakie trawy wybrać działkę?

Obecnie na rynku roślin ozdobnych znajdziemy ogromny wybór gatunków i odmian traw ozdobnych, ale do uprawy w ogrodzie lub na działce najlepiej wybrać głównie takie, które dobrze radzą sobie w naszym klimacie i jednocześnie są atrakcyjne kolorystycznie i pod względem pokroju.

Ważne jest też, aby dobierać i komponować je, uwzględniając osiągane przez nie rozmiary (szerokości i wysokości) i  przestrzeń działki. Często uprawiane i popularne, a przez to godne polecenia są między innymi:

Kostrzewa sina (Festuca glauca) i jej odmiany – trawa zimozielona o szaro-srebrnych lub niebieskawych źdźbłach; tworzy kępki dorastające do 30cm wysokości; jest odporna na mróz i najładniej wybarwia się rosnąc w pełnym słońcu; nie ma dużych wymagań, ale najlepiej rośnie na glebie żyznej i przepuszczalnej. Podobnie rośnie kostrzewa Gautiera, k. niedźwiedzia (Festuca gautieri), ale tworzy ona zielone, gęste kępy.

Imperata cylindryczna (Imperata cylindrica) ’Red Baron’ – rośnie dość wolno, ma wąskie, wzniesione liście tworzące luźne kępy i dorastające do około 40-60 cm wysokości; atrakcją jest barwa jej liści, które początkowo są zielone, a z czasem stają się do połowy czerwone (przypominając płomienie); jest tolerancyjna co do podłoża, lubi miejsca słoneczne lub półcieniste, ale osłonięte od wiatrów (wtedy lepiej znosi mróz).

Turzyca oszimska (Carex oshimensis)`Maxigold` – tworzy kępy dekoracyjnych liści, dorastające do 30 cm wysokości; zwraca uwagę intensywnym zabarwieniem wąskich liści, które są jasnożółte z zielonymi brzegami i zachowują barwę przez zimę; kłosy pojawiają się w lecie, wyrastając ponad liście; preferuje glebę żyzną i przepuszczalną oraz stanowisko słoneczne lub półcieniste;

Turzyca włosowa (Carex comans) ’Bronze Form’ – niezwykła i bardzo oryginalna, odporna na mróz, zimozielona trawa o ciemnobrązowych, bardzo wąskich, nitkowatych liściach; tworzy gęste kępy o wysokości i szerokości około 30 cm (podobna jest podobnie wyglądająca turzyca Buchanana)

Rozplenica japońska, piórkówka (Pennisetum alopecuroides)

• `Rubrum` o purpurowo-brunatnych, długich i wąskich liściach oraz puszystych kwiatostanach (bordowo-beżowych) długości ok. 30 cm; wymaga zabezpieczenia na zimę.
• ’Hameln’ – dekoracyjna i oryginalna, dzięki puszystym kwiatostanom (przypominającymi wąskie szczoteczki), które pojawiają się latem nad kępami, wąskich przewieszających się łukowato liści; kłosy początkowo są białe, następnie różowawe, a później jasnobrunatne; osiąga wysokość od 50cm do 1m i preferuje miejsca osłonięte, ciepłe – słoneczne lub lekko ocienione oraz żyzną, przepuszczalną umiarkowanie wilgotną glebę; potrzebuje zabezpieczenia na zimę ( najlepiej donicę lub pojemnik przenosić na zimę jesienią do chłodnego, jasnego pomieszczenia).

Trzcinnik ostrokwiatowy (Calamagrostis acutiflora) ’Karl Foerster’ – tworzy gęsty, wyprostowany pokrój; kępy dorastają do 60-90 cm wysokości, ale w czasie kwitnienia wysokość może dojść prawie do 2m; pojawiające się w czerwcu (i utrzymujące się do jesieni) kłosy są początkowo brązowo-czerwone, a później przybierają słomianą barwę, ładnie kontrastującą z zielenią liści.

Miskant chiński (Miscanthus sinensis)

• ’Morning Light’ – tworzy gęste zwarte kępy i dorasta do 2m wysokości; wyróżnia się długimi, wąskimi i przewieszającymi się liśćmi, które mają lekko srebrzyste zabarwienie, dzięki kremowemu obrzeżeniu blaszki i białemu nerwowi na środku; w dogodnych warunkach pod koniec lata (sierpień/wrzesień) ponad liśćmi pojawiają się bardzo dekoracyjne, wiechowate kwiatostany.
• ’Gracillimus’ – podobny do  odmiany `Morning Light`; dekoracyjny, zwarty pokrój i efektowne kłosy i zielone liście.

Bardzo popularne i często sadzone miskanty preferują wilgotne i żyzne podłoża oraz stanowiska słoneczne lub lekko zacienione. Rosną dość szybko, dlatego potrzebują odpowiednio dobranych przestrzeni (często rozrastają się w niekontrolowany sposób). Przed zimą warto ściółkować nasadę pędów kilkucentymetrową warstwą kory, a okazy uprawiane w donicach przenosić do chłodnych pomieszczeń.

Kiedy i jak ciąć trawy ozdobne?

Zazwyczaj uniwersalnym terminem cięcia większości traw ozdobnych jest okres wiosenny. Czasem są one przycinane także jesienią, ale nie jest jest to korzystne dla ich kondycji i zimowania. Trzeba pamiętać, że trawy przycięte późno, jesienią są bardziej narażone na przemarznięcie. Z tego względu lepiej ścinać je wiosną, ponieważ pozostawione na zimę źdźbła chronią bryłę korzeniową przed przemarznięciem, a poza tym bardzo często jesienią i zimą nadal zdobią one działkę liśćmi lub kwiatostanami (nawet po zaschnięciu pędów).

Trawy można więc przycinać już od połowy marca, ale jeśli zima jest długa i mroźna, lepie przełożyć cięcie aż będą do tego lepsze warunki. Cięcie trawy najmniej odpornych na niskie temperatury (np. rozplenice, ostnice, niektóre turzyce) najlepiej pozostawić na koniec i zrobić to np. w kwietniu lub nawet później, aby nie narażać ich na przemarznięcie.

Najbezpieczniej jest zaczekać, kiedy środek kępy trawy zaczyna się zazieleniać (widać młode pędy) i  wtedy zacząć przycinanie zeszłorocznych pędów. Najczęściej trawy ścina się na wysokość około 10 cm nad ziemią – zbyt mocne cięcie może uszkodzić młode pędy. Starszych i wyższe trawy o szerszych kępach przycina się nawet nieco wyżej  – około 20  cm nad ziemią.

Trawy nie osiągające dużych rozmiarów i zimozielone (np. turzyce, kostrzewa sina  i kostrzewa niedźwiedzia) zwykle nie potrzebują przycinania. Wystarczy je oczyścić ręcznie (lub wyczesać) oraz jedynie przyciąć zaschnięte końcówki. Do wyczesywania z zaschniętych starych źdźbeł można użyć np. drucianych grabi, różnego rodzaju szczotek lub metalowych grzebieni.

Maciej Aleksandrowicz

biuro Okręgu Mazowieckiego PZD

zdjęcia: MA i pixabay.com